OSP JANOWO

  PowstaÂła w 1918 roku zaÂłoÂżona  przez wĂłjta Antoniego Majewskiego, proboszcza WÂładysÂława BiaÂłego, Piotra PokropiĂąskiego, JĂłzefa Skalskiego i jego dwĂłch mÂłodszych braci, Piotra Zawadzkiego, Adama Zembrzuskiego, Piotra PÂłoskiego, Faustyna MaÂłkowskiego, Jana Sitarka, StanisÂława Kierkowskiego i Antoniego MoszczyĂąskiego, ktĂłry byÂł jej naczelnikiem do 1930 roku. Do wybuchu wojny naczelnikiem janowskiej straÂży byÂł Piotr PÂłoski, zaÂś prezesami  StanisÂław Kierkowski i Jan Sitarek.

  Historyczne dokumenty mĂłwiÂą o istnieniu straÂży ogniowej w Janowie juÂż w poÂłowie XV wieku, kiedy byÂło ono miastem (prawa miejskie utraciÂło w 1878r.). Po pierwszym wielkim poÂżarze, ktĂłry spustoszy je w 1533r. krĂłl zwolniÂł miasto od pÂłacenia podatkĂłw przez cztery lata. DziĂŞki czemu moÂżna byÂło je odbudowaĂŚ w stylu obowiÂązujÂącej architektury renesansowej. Potem pÂłonĂŞÂło jeszcze kilkakrotnie.

  StraÂży ogniowej jako takiej nie byÂło. Gdy powstawaÂł poÂżar. StraÂżakami stawali siĂŞ czÂłonkowie cechĂłw rzemieÂślniczych, ktĂłrzy do akcji pobierali sprzĂŞt z magistrackiego magazynu. W 1815 roku przechowywano w nim sikawek podrĂŞcznych(tzw. szpryc), dwie duÂże szpryce, 6 kadzi, 38 bosakĂłw, a w mieÂście byÂła jedna studnia publiczna i 193 domy ubezpieczone od ognia  w towarzystwie asekuracyjnym. Ponad sto lat póŸniej w okresie miĂŞdzywojennym  janowska straÂż miaÂła juÂż dwie sikawki przenoÂśne przewoÂżone na zaprzĂŞgu oraz 3 beczkowozy. Koni uÂżyczali wĂłwczas Piotr Miecznikowski, StanisÂław ObrĂŞbski, Zachariasz i WÂłodzimierz Pisarscy i Antonii Marcjanik.

  Ostatni najwiĂŞkszy poÂżar, kiedy z dymem poszÂło 40 proc. zabudowy Janowa zdarzyÂł siĂŞ wiosnÂą 1939 roku. GasiÂło go oprĂłcz miejscowej straÂży, jednostki z Chorzel, Przasnysza, MÂławy  i nawet Ciechanowa.
   
  Gdy jednostka OSP reaktywowaÂła swojÂą dziaÂłalnoœÌ w 1945roku w tej samej straÂżnicy, miaÂła przenoÂśnÂą sikawkĂŞ, przewoÂżona konno, kilka prÂądownic i wĂŞÂży, mosiĂŞÂżne heÂłmy, pasy i toporki oraz dwa szeœÌsetlitrowe beczkowozy konne. Konie podstawiali gospodarze wyznaczani przez wĂłjta najczĂŞÂściej WÂłodzimierz Pisarski, Jan Szarmach i Antoni Marcjanik.

  Z "sikawkÂą" ochotnicy z Janowa jeÂździli do 1954 roku, kiedy to otrzymali wreszcie motopompĂŞ (Leopolia) krĂłtko potem przekazano im skrzyniowego Lublina za ktĂłrego kierownicÂą siadali na zmianĂŞ Roch ObrĂŞbski i WÂłodzimierz Sejda. Od 1960 roku na akcje wyruszyli Starem 25(GBAM 2/8) po jakimÂś czasie otrzymali jeszcze ÂŻuka(GLM 8) „Powozili” nimi Henryk Kubaczyk oraz Henryk ObrĂŞbski. Jeden zostaÂł zamieniony na Stara 244 (GBA 2,5/16), a potem kolejno na Jelcza (GCBA 6/32) w 1993roku. KierowaÂł nimi Kazimierz ObrĂŞbski i syn jego brata Henryka- rĂłwnieÂż Henryk, ktĂłry jeÂździ nimi do dziÂś wraz z Adamem PaczyĂąskim.

  W 1997 roku remizĂŞ w Janowie rozbudowano. Od 1996 roku OSP Janowo jest w³¹czone do krajowego systemu ratowniczo-gaÂśniczego i po³¹czona do zdalnego systemu powiadamiania. W OSP czynnie bierze udziaÂł 26 ochotnikĂłw w tym 3 zatrudnionych w nidzickiej jednostce ratowniczo-gaÂśniczej PaĂąstwowej StraÂży PoÂżarnej.

  PrzykÂładem wiernej spoÂłecznej sÂłuÂżby  sÂą rodziny ObrĂŞbskich i Pisarskich, ktĂłrych tradycje straÂżackie przechodzÂą z pokolenia na pokolenie. JuÂż pradziadowie byli straÂżakami. Pod koniec lat 90. w OSP Janowo sÂłuÂżyÂło z rodzin ObrĂŞbskich osiem osĂłb: ojciec, czterech synĂłw, cĂłrka, synowa i wnuczek. Z rodziny Pisarskich szeœÌ osĂłb; ojciec, czterech synĂłw (trzech obraÂło drogĂŞ zawodowÂą z ktĂłrych dwĂłch zostaÂło aspirantami PSP), cĂłrka. 

                        MateriaÂły z ksi¹¿ki Tadeusza PrusiĂąskiego „StraÂże poÂżarne Warmii i Mazur” z naniesionymi korektami.